Balkanska divokoza je jedna od 7 podvrsta alpske divokoze, koja naseljava samo Balkansko poluostrvo. Brojnost populacije procjenjena je na 2.300 jedinki (podatak iz 2006.godine). Balkanska podvrsta divokoze (Rupicapra rupicapra balcanica) razlikuje se od alpske podvrste (Rupicapra rupicapra alpina) po tjelesnoj visini i težini. Balkanska podvrsta divokoza nastanjuje staništa gdje su zime blage i sa malo snijega, a hrana je obilna i sočna. Iz ovih razloga je balkanska divokoza viša i teža u odnosu na alpsku podvrstu.

Staništa balkanske divokoze su planinski i visokoplaninski predjeli od 400 do 3.000 mnv. Naseljavaju visokoplaninske livade iznad gornje granice šume, na koje se nadovezuju strme stjenovite padine i točila na kojima se odmaraju i gdje imaju zaštitu od predatora. Upravo zbog nepristupačnosti terena na kom se kreće i boravi divokoza ima snažne noge prilagođene kretanju na kamenitom području, a mišići su toliko snažni da skače nekoliko metara u daljinu dok u visinu može skočiti i do dva metra.

Zbog specifičnih uslova staništa u kojima žive, divokoze vrše horizontalne i vertikalne migracije tokom godine. Zimi kada padne snijeg spuštaju se na niže nadmorske visine, u djelove staništa koji su obrasli grmljem i šumom i gdje imaju lakši pristup hrani. Ukoliko stanište pruža dovoljnu količinu hrane i utočište od predatora i uznemiravanja, veličina staništa jednog krda može iznositi 100-300 ha. Grupu ili krdo predvodi najstarija i najiskusnija koza u čemu joj pomažu divokoze stražari koje upozoravaju na opasnost. U krdu je obično do tridesetak koza, samo ženke i mlade divokoze, dok se mužjaci drže za sebe. Mužjaci se vraćaju u krdo samo tokom sezone parenja koje počinje u jesen, a mjesec novembar je karakterističan po jakim borbama mužjaka za ženke. Veza u krdu, osim između majki i mladunaca, nije čvrsta i često dolazi do raskida unutar njega i stavaranja novih zajednica. Ovo se naročito događa kaga mladi jarci u potrazi za novim staništem privuku i izvjestan broj mladih ženki, te tako dolazi do bočnog širenja populacije. Divokoze su izrazito dnevne životinje, koje svoje aktivnosti započinju u svitanje, a završavaju kada sunce zađe. Noć provode na sigurnom i mirnom mjestu.

Prirodni neprijatelj im je vuk i medvjed, a za mlade, opasnost može da bude i orao. Divokoze žive i do 20 godina, a starost se može odrediti brojem godova na rogovima. Na području Dinarida najveću opasnost za divokoze je krivolov kao i porast brojnosti predatora koje se njima hrane.